بررسی پروتئوم هیپوکمپ به عنوان معیاری برای ارزیابی آلزایمر انسانی در موش بزرگ سفید آزمایشگاهی

Authors

  • احمدی, نایب‌علی
  • حسامی تکلو, سعید
  • رشیدی پور, علی
  • رضایی طاویرانی, مصطفی
  • ضماهنی, سارا
  • قمری, اسرا
  • گشادرو, فاطمه
Abstract:

  سابقه و هدف: آلزایمر شایع‌ترین نوع دمانس است که مطالعه آن در انسان در مراحل اولیه بیماری امکان‌پذیر نیست و بیش‌تر مطالعات روی نمونه بافت مغز پس از مرگ انجام می‌شود. درنتیجه مطالعه مدل‌های حیوانی بیماری آلزایمر جهت شناسایی مکانیسم و فرآیندهای دخیل در آن جهت ارزیابی بیماری انسانی ضروری به‌‌نظر می‌رسد. در این مطالعه با کمک دانش پروتئومیکس و بیوانفورماتیک به‌بررسی پروتئوم هیپوکمپ موش صحرایی پس‌از تزریق Aβ(1-42) پرداخته می‌شود.   مواد و روش ‌ ها: استخراج پروتئین از هیپوکمپ موش صحرایی سالم ( N ) و آلزایمری( A ) که Aβ(1-42) به آن‌ها تزریق شده بود، صورت گرفت و بااستفاده از الکتروفورز دوبعدی جداسازی پروتئین‌ها انجام شد. ژل‌ها جهت رویت لکه‌های پروتئینی با کوماسی‌بلو رنگ‌آمیزی شد. پروتئین‌های دو گروه با نرم‌افزارهای بیوانفورماتیکی آنالیز و توسط طیف‌سنجی جرمی شناسایی شدند.   یافته ‌ ها:آنالیز بیوانفورماتیکی ژل‌های به‌دست آمده از الکتروفورز دوبعدی نشان‌دهنده وجود 111 پروتئین به‌صورت اختصاصی متعلق به گروه N و 67 نقطه در گروه A با بیان جدید بود که ناشی‌از اثر تزریق است. تغییرات در سطح مولکولی با آنالیزهای آماری چند‌متغییره‌ای نظیر کلاسترینگ انجام گرفت و گروه‌های پروتئینی دارای تغییر بیان، در دو خوشه متابولیکی و تنظیمی معرفی گردید.   نتیجه ‌ گیری:پروتئین‌‌های شناسایی شده در هیپوکمپ موش آلزایمری دارای شرایط مشابهی در بیماری آلزایمر انسانی بودند. بنابراین با وجود تفاوت‌های موجود در بیماری در موش و انسان مطالعه بیماری آلزایمر در مدل موشی می‌تواند به ارزیابی بیماری در انسان بپردازد. مطالعه اثر Aβ(1-42) روی هیپوکمپ نیز بیانگر تغییرات در سطح پروتئین‌هایی بودند که با تغییرات کنفورماسیون پروتئینی موجود در این بیماری هم‌راه بود و متابولیسم سلولی را نیز دچار تغییر کرده‌بود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی اثرات تزریق دگزامتازون در ناحیه شکنج دندانه دار (Dentate Gyrus) هیپوکمپ بر ذخیره حافظه در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: شواهد زیادی نشان می دهند که گلوکوکورتیکوئیدها بر یادگیری و حافظه در شرایط استرس اثر می گذارند. از طرفی بعضی از ساختارهای مغزی به ویژه هیپوکمپ در یادگیری های هیجانی نقش اساسی را بازی می کنند. وجود گیرنده های گلوکوکورتیکوئید با تراکم بالا در ساختار فوق و آزاد شدن گلوکوکورتیکوئید در هنگام استرس، احتمال نقش آنها را در یادگیری های هیجانی مطرح می کند. هدف این تحقیق بررسی نقش گلوکوکورتیکو...

full text

اثر غیرفعال سازی برگشت پذیرلوکوس سرولئوس بر تقویت طولانی مدت در شکنج دندانه ای هیپوکمپ موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

چکیده مقدمه: هسته لوکوس سرولئوس (Locus Coeruleus, LC) در نزدیکی بطن چهارم مغز قرار گرفته است. مطالعات رفتاری و الکتروفیزیولوژی حاکی از اهمیت خروجی های نورآدرنرژیک این هسته در روندهای دقت، یادگیری و حافظه می باشند. پدیده تقویت طولانی مدت (Long-Term Potentiation, LTP) در نورون‌های هیپوکمپ به عنوان پایه و اساس یادگیری و حافظه معرفی شده است .اثر LC بر الکتروفیزیولوژی هیپوکمپ از سال‌ها پیش مورد بحث...

full text

بررسی اثرات وراپامیل بر اختلال به خاطرآوری اطلاعات ناشی از استرس در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: استرس و گلوکوکورتیکوییدها منجر به تخریب به خاطرآوری اطلاعات می‌شوند ولی مکانیسم‌های آن روشن نیست. هدف این مطالعه بررسی نقش کانال‌های کلسیمی وابسته به ولتاژ در آسیب به خاطر‌آوری حافظه ناشی از استرس حاد است. مواد و روش‌ها: موش‌های نر بالغ نژاد ویستار در دستگاه احترازی غیرفعال، (با شدت‌ 1 میلی‌آمپر و به‌ مدت‌ 5/1 ثانیه) آموزش داده شدند. 48 ساعت بعد از آموزش تست‌ به‌ خاطرآوری‌ انجام‌...

full text

نقش گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ در فرایند ذخیره حافظه در موش بزرگ آزمایشگاهی

این مقاله، خلاصه ای از یافته های اخیر ما در مورد نقش گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ در فرایند ذخیره حافظه در موش بزرگ آزمایشگاهی می باشد. در همه آزمایش ها، پس از جراحی و کانول گذاری، برای پی بردن به نقش گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ از تزریق دگزامتازون به عنوان آگونیست و RU 38486 به عنوان آنتاگونیست اختصاصی گیرنده گلوکوکورتیکوئید به داخل هسته قاعده ای جانبی آمیگدال ...

full text

بررسی هیستوپاتولوژیک واکنش بافت همبند موش سفید بزرگ آزمایشگاهی به نانوکامپوزیت قابل تزریق شیشه سرامیک- کایتوسان

Background and purpose: The use of bioactive glass-ceramics in medicine has been noticed because of their ability in directly connection to bony tissue and bone repairing. Chitosan is also nontoxic material and biologically is compatible with the capability of biodegradation. However, due to the minimally invasive nature of injectable systems and their ability to make scaffold in place of using...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 16  issue 4

pages  611- 620

publication date 2015-06

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Keywords

No Keywords

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023